Por - właściwości lecznicze

POR

Allium porrum

Por jest jarzyną towarzysząca człowiekowi od tysięcy lat. Znany w Polsce od kilku wieków, podobnie jak czosnek i cebula, z właściwości leczniczych i odżywczych. Jest lekko strawny. Można go jeść na surowo, po ugotowaniu i duszeniu. 100 g porów dostarcza około 30 kalorii, więc nie tuczy. Por jest zasadotwórczy. Zastępuje kurację wodami mineralnymi. Zaleca się go jako odtrutkę po zatruciach np. grzybami, nieświeżym pokarmem, ołowiem ze spalin samochodowych lub parą ołowiu w drukarniach. Sok ze świeżych porów jest dobrym środkiem leczącym wszelkie formy kamicy moczowej i nieżyty dróg moczowych, podnosi potencję seksualną mężczyzny i jest zaliczany do afrodyzjaków. Syrop z porów działa korzystnie na koklusz u dzieci.

Działanie: wzmacnia nerwy, jest antyseptyczny, łatwo strawny, budulcowy, moczopędny, oczyszczający krew.

WSKAZANIA LECZNICZE

Na użytek wewnętrzny

Anemia, arterioskleroza. artretyzm, gościec (reumatyzm), azotemia (zatrucie amoniakiem), dolegliwości dróg moczowych, kamica moczowa, gruźlica, niestrawność, niewydolność nerek, otyłość, zaparcie.

Na użytek zewnętrzny

Czyraki, hemoroidy, nagniotki, odciski, ropnie, rany, krwawienie z nosa, pielęgnacja twarzy, wrzody, ukąszenia owadów, zastój moczu.

SPOSÓB UŻYCIA

Na użytek wewnętrzny

Korzonki oczyszczone, rozdrobnione z dodatkiem mleka zalecane są na robaki. Nie należy obawiać się przedawkowania.

Na azotemię: 30 g korzonków macerowanych przez 10 dni w litrze białego wina. Wypijać codziennie rano duży kieliszek.

Na użytek zewnętrzny

Sok oraz mleko lub serwatka. Obmywać zaczerwienienia i wysypki na twarzy. Sok + miękisz chleba daje miąższ przyspieszający dojrzewanie wrzodów, czyraka.

Białe liście pora ugniecione w małej ilości osłodzonej wody dają miąższ na kataplazmy na czyraki.

Na zastój moczu i na zapalenie pęcherza moczowego gotować na małym ogniu 6 porów przykrytych olejem. Ciepłe pory przyłożyć do podbrzusza jako okład.

Na brodawki i odciski. Macerować liście porów w occie przez 24 godziny. Na noc przyłożyć na mokre części ciała. Nazajutrz zdrapać odciski, brodawki. Stwardnienie (modzelowatość) obłuska się. W razie potrzeby zabieg ponowić.

Na ukąszenie owadów. Po uprzednim wyjęciu kolca, żądła bolące miejsce nacierać trzonem poru rozciętego na dwie części.

Na rany. Przyłożyć liść pora, który zadziała jak bandaż antyseptyczny i gojący.

Na stan przepicia (alkoholowego). Zjeść nazajutrz bulion z porów.

Zewnętrzne okłady z porów gotowanych w mleku są stosowane do przykładania na ropiejące rany, wrzody, opuchlizny reumatyczne, postrzały. Jako załączniki do afrodyzjaków zalecam: soki z selera i pokrzywy, imbir, cynamon, wanilię jako przyprawy. Zawierają one substancje czynne, między innymi fosfor działający pobudzająco. Związki zawarte w afrodyzjakach działają wzmacniająco ogólnie. Duże ilości podobnych związków można znaleźć w preparatach otrzymywanych z produktów pszczelich, takich jak, kit pszczeli - propolis, mleczko pszczele, pyłek kwiatowy, pierzga. Używając ich obok świeżych soków z pokrzywy majowej, porów, selera, otrzymuje się skuteczne leki dla pacjentów niezależnie od płci i wieku. Działają one wzmacniająco i są korzystne przy osłabieniach, a także po ciężkich chorobach lub operacjach.




J.Górnicka "Apteka natury"