¿Cómo te llamas(1)? Jak masz na imię?

1. Czasownik zwrotny llamarse - nazywać się, mieć na imię; odmiana patrz: gramatyka (czasownik)

Me llamo Manuel. Soy(2) de España y vivo(3) en Madrid.

Mam na imię Manuel. Jestem z Hiszpanii i mieszkam w Madrycie.


 2. Czasownik ser - być; odmiana patrz: gramatyka (czasownik)
3. Czasownik vivir - mieszkać; odmiana patrz: gramatyka
(czasownik)

 
Me llamo Mónica. Soy de Polonia, pero vivo en Barcelona.

Mam na imię Monika. Jestem z Polski, ale mieszkam w Barcelonie.




 - ¡Hola! Soy Manuel. ¿Cómo te llamas?
- Me llamo Mónica.
- Mucho gusto.
- Encantada.(4)

 - Cześć! Jestem Manuel. Jak masz na
imię?
- Mam na imię Monika.
- Miło mi. (dosł. duża przyjemność)
- Mnie również. (dosł. zachwycona)4. Mężczyzna powiedziałby encantado.

 

- ¿De dónde eres?
- Soy polaca(5). Y tú, ¿eres de aquí?
- Sí, soy español.(6)
- ¿Vives en Barcelona?
- No, vivo en Madrid. Y tú, ¿dónde vives?
- Yo, en Barcelona.



- Skąd jesteś?
- Jestem Polką. A ty, jesteś stąd (dosł.
z tutaj)?
- Tak, jestem Hiszpanem.
- Mieszkasz w Barcelonie?
- Nie, mieszkam w Madrycie. A ty,
gdzie mieszkasz?
- Ja, w Barcelonie.


5. polaco - Polak; polaca - Polka (w języku hiszpańskim pisane z
małej litery).


Na marginesie warto dodać, że tak też są w Hiszpanii nazywani Katalończycy (Katalonia to region w północno-wschodniej Hiszpanii ze stolicą w Barcelonie). 
Podobno wzięło się to stąd, że mówią oni swoim własnym, dziwnie brzmiącym, niezrozumiałym dla innych Hiszpanów językiem.


 Język hiszpański – ze strony hiszpański.lukar.net




6. español - Hiszpan;
 española - Hiszpanka.




• Jak łatwo zauważyć, w języku hiszpańskim - podobnie jak w polskim - nie trzeba używać
zaimków osobowych (ja, ty, etc.)
• Warto też pamiętać, że do określenia swojej narodowości dużo naturalniej brzmi powiedzenie
soy polaco/-a, niż soy de Polonia.