Ta wieloletnia
roślina mieszkaniowa jest wiecznie zielonym sukulentem z rodziny liliowatych.
Ten rodzaj obejmuje 180 gatunków występujących na wszystkich kontynentach. W
Europie znany od 1700 r. W mieszkaniach kwitnie bardzo rzadko. Nie znosi przymrozków.
Surowcem leczniczym jest sok ze świeżych liści. Liście trzyletnie
służą do otrzymywania wodnych wyciągów zawierających tzw. stymulatory biogenne.
Przed wykorzystaniem aloesu do celów leczniczych należy go nie
podlewać w lecie przez dwa tygodnie, a w zimie co najmniej przez miesiąc.
WSKAZANIA LECZNICZE
Na użytek wewnętrzny
Niedomogi miesiączkowania, zapalenia kory mózgu, oskrzelowa
dychawica, podostry i przewlekły nieżyt jelita grube go, stany zapalne i
zwyrodnienia rogówki i siatkówki, uporczywe bóle głowy, nerwobóle, wyczerpanie
nerwowe, zanik nerwu wzrokowego, zmętnienie rogówki, stany zapalne przewodu
pokarmowego, choroba wrzodowa, zanikowy nieżyt błony śluzowej żołądka,
owrzodzenie odbytnicy i okrężnicy, zaparcia (gdy ruchy perystaltyczne okrężnicy
zanikają, gdy brak jest parcia na zwieracz odbytu u osób w wieku podeszłym i u
otyłych).
Na użytek zewnętrzny
Blizny, odmroźmy, uszkodzenia naskórka, owrzodzenia
podudzia, nieżyt nosa, zapalenie zatok bocznych nosa (wkraplanie i
przemywanie), owrzodzenie, pęknięcia skóry, wysypki alergiczne i ropne, źle
gojące się rany oraz oparzenia termiczne i promieniami
Wodne wyciągi lub miazga ze świeżych liści aloesu wykazują
właściwości biostymlujące: wzmacniają mechanizmy obronne organizmu i
uaktywniają enzymy ustrojowe, zwłaszcza te, które zawierają mikroelementy.
Poprawia się sprawność biologiczna chorych tkanek i przemiana materii w całym
ustroju oraz polepsza się jego równowaga (homeostaza). Biologiczne stymulatory
są szybko wchłaniane i z krwią docierają do różnych narządów. Nie uaktywniają
się w kwaśnym środowisku żołądka. Nie są niszczone przez enzymy tkankowe i
dlatego wyciągi z liści aloesu można podawać pozajelitowo-doustnie lub
zewnętrznie na skórę i błony śluzowe. Wyciągi lub miazgę ze świeżych liści
aloesu stosuje się w stanach zapalnych przewodu pokarmowego, w chorobie
wrzodowej, w zanikowym nieżycie błony śluzowej żołądka, przy owrzodzeniu okrężnicy
i odbytnicy.
W postaci zastrzyków biostyminy podaje się rekonwalescentom po
zabiegach chirurgicznych i po długotrwałych chorobach, osobom w podeszłym wieku
z ubytkiem sił i przy zwiększonej podatności na choroby infekcyjne oraz przy
wyczerpaniu nerwowym.
Lecznicze właściwości wysuszonego soku z aloesu, zwanego aloną są
znane od tysiącleci. Syrop z aloesu z żelazem (Askofer) jest środkiem
krwiotwórczym.
Przeciwwskazania.
Krwotok macicy, menstruacja, dolegliwości maciczne, różne
krwotoki, powiększona prostata, zapalenie pęcherza moczowego, dyzenteria,
zapalenie okrężnicy, zapalenie trzewi, niepełny skurcz serca, wiek dziecięcy,
ostre lub podostre zapalenie wyrostka robaczkowego i kłębuszków nerkowych,
zaawansowana ciąża (od 7 miesiąca), okres miesiączkowania, bezpośrednio po
operacji przewodu pokarmowego, żylaki odbytu, ciężka niedomoga serca i naczyń
krwionośnych, nadciśnienie, krwotoki.
Działania
uboczne. Większe dawki preparatu aloesu mogą być niebezpieczne dla kobiet
ciężarnych (groźba poronienia lub przedwczesnego porodu) oraz w przypadku przekrwienia
okrężnicy i narządów miednicy mniejszej. Przy dużych dawkach występuje ogólne
osłabienie, spowolnienie pulsu, obniżenie temperatury ciała (hipotermia), a
przy 8 g proszku śmierć. Antagonistami aloesu są narkotyki i kwasy.
Niezgodność wywołują garbniki, żelazo,
jod, mentol, tymol, fenol, toteż nie powinno się tych środków używać
jednocześnie z aloesem.
SPOSÓB UŻYCIA
Proszek z
suchych liści. Jednorazowo 0,1-0,2 g w opłatku wieczorem z 1/2 szklanki
płynu jako środek przeczyszczający (purgans), 20-30 mg jednorazowo 2-3 razy
dziennie przed posiłkami jako stomachicum (na żołądek) pobudzające łaknienie.
Wyciąg z aloesu w dawce
1/2-1 łyżeczki na 1/2 szklanki wody wieczorem jako purgans; 5-10 kropli na
żołądek. Preparaty: Alax (Herbapol), biostymina (Herbapol, ampułki a 2 ml). W
dychawicy oskrzelowej po 1-1,5 ml dziennie w ciągu 10-15 dni, następnie ta sama
dawka co drugi dzień. Ogółem 25-35 wstrzyknięć.
Sok ze świeżych liści aloesu. Doustnie
po l łyżeczce 2-3 razy dziennie 30 minut przed jedzeniem jako środek żołądkowy
i przeciwgorączkowy (antiphlogisticum).
Zewnętrznie w
postaci przymoczek, okładów w różnych dermatozach, jako maść w oparzeniach
termicznych i promieniami rentgena.
Napar z suchych liści. Łyżeczka
na szklankę wrzątku dziennie jest dobrym środkiem żołądkowym, wątrobowym i
trawiennym. Sproszkowany liść działa podobnie jak piołun. Szczyptę na końcu
noża w 100 cm wrzątku zaparzyć, odstawić do naciągnięcia i przecedzić. Stosuje
się do przemywania przy schorzeniach rogówki oka i ropnych stanach zapalnych
spojówki 2-3 takie porcje dzienne należy również wypić.
Nalewka spirytusowa na świeżym
liściu. Dobry środek gojący przeciw ropniom i ropiejącym ranom.
Niekiedy wystarczy napar na sproszkowanym liściu w formie okładu.
Nalewkę spirytusową na równi z winem z aloesu i sproszkowanym
aloesem należy przechowywać w opakowaniach ciemnych, szczelnych i z dala od
światła, nawet elektrycznego.
Źródło: Dr Jadwiga Gornicka "Apteka natury"
I jeszcze wikipedia :)
- Cechy fitochemiczne
- aminokwasy (endogenne i egzogenne),
- enzymy (lipazę, amylazę, celulazę i inne),
- witaminy (z grupy B, kwas foliowy, C, A, cholinę oraz wszystkie rozpuszczalne w wodzie),
- związki mineralne: wapnia i magnezu, fosforu, sodu, cynku, żelaza, manganu, chromu, miedzi, germanu,
- nienasycone kwasy tłuszczowe (linolowy, linolenowy, stearynowy),
- naturalny kwas salicylowy, mleczan magnezowy,
- kampesterol, bradykinazę,
- fenole, kwas cynamonowy, lupeol, związki siarkowe,
- saponiny, ligniny, biostymulatory,
- cukry – jednocukry (glukoza i fruktoza),
- wielocukry (polimannozy, glukomannozy, mukopolisacharydy).
- Roślina lecznicza
- Surowiec zielarski: najczęściej stosowanym produktem z aloesu jest jasny, gęsty żel otrzymywany ze środkowej części liścia. Pomiędzy tym żelem a skórą liścia znajduje się warstwa komórek, które zawierają gorzki żółty sok. Po wysuszeniu z tego soku otrzymuje się lateks aloesowy.
- Działanie:
- przeciwbólowe (naturalny kwas salicylowy, mleczan magnezowy)
- przeciwzapalne (kampesterol, bradykinazę)
- przeciwbakteryjne (fenole, kwas cynamonowy, lupeol, związki siarkowe). Stosowany w leczeniu bakteryjnych infekcji przewodu pokarmowego. Ma korzystny wpływ w terapii wrzodów trawiennych, ponieważ zmniejsza stężenie kwasu solnego, którego nadmiar powoduje powstawanie wrzodów.
- przyspiesza proces gojenia (rany skóry, owrzodzenia, oparzenia, odmrożenia, jest pomocny w gojeniu zarówno ran zewnętrznych jak i wewnętrznych)
- pobudza wzrost i naprawę skóry
- działa jako silny środek przeczyszczający
- przeciwdziała powstawaniu kamieni nerkowych lub zmniejsza ich rozmiary
- bywa również stosowany miejscowo u osób z bolesnymi hemoroidami
- stosowany do leczenia trądziku
- zapobiega zepsuciu, dlatego był używany do balsamowania zwłok (np. Jezusa[2][3])
- Produkcja kosmetyków
- Ze względu na swoje działanie nawilżająco-regenerujące skórę, miąższ aloesu wykorzystywany jest jako podstawowy środek przy produkcji wielu rodzajów kremów nawilżających.
- Produkcja leków
- Aloes jest stosowany także jako składnik przy produkcji niektórych rodzajów środków przeczyszczających.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz